زبان اکدی

«اکدی» اصطلاحی است که برای پوشش زبانی کل بازه زمانی از اواسط هزاره سوم قبل از میلاد تا زمان ۱۰۰ پس از میلاد استفاده می شود. قدیمی‌ ترین دوره به نام «اکدی قدیم» (Old Akkadian) شناخته می‌شود: این زبان در زمان پادشاهان سلسله سارگونیک (Sargonic Dynasty) صحبت می‌ شده است و بسیار نزدیک به زبانی است که در ابلا (Ebla) صحبت می‌ شده است، که بسیاری از محققان آن را نوعی زبان اکدی قدیم می‌دانند.

اکدیان از سیستم خط میخی ایی استفاده می کردند که، سومری ها در هزاره چهارم برای نوشتن زبان خود ابداع کردند بودند. این سیستم از نشانه هایی به ریختِ گوه (از این رو به خط میخی، از لاتین cuneus wedge) تشکیل شده است که معمولاً با قلم نی در خاک رس مرطوب حکامی می شدند. ابزارهای دیگری نیز از جمله موم، فلز و به ویژه سنگ برای ضبط کتیبه های یادبود استفاده می شده است.

نارام سین، یکی از پادشاهان قدرتمند اکد بود که میان سال های ۲۲۵۴ – ۲۲۱۸ پیش از میلاد، بر شمال میان رودان فرمانروایی می کرد. دوران پادشاهی او را ۵۶ سال دانسته اند که بخشی از آن به لشکر کشی ها و پیروزی بر اقوام دیگر مانند، قومی به نام لولوبی در فلات ایران گذشته است. لطفا پیش از هر چیز، نوشته تعیین کننده در خط سومری (اکدی) را بخوانید.