لوح پیشا میخی از تمدن سومر (از تل جمده نصر)
توسط بی نام در تاریخ ۱۰ مهر ۱۴۰۱
از میان میراث های فراوانی که از تمدن های باستانی جنوب میان رودان به جا مانده، اختراع نوشتن از اهمیت بالایی برخوردار است. در پایان هزاره چهارم پیش از میلاد، زبان نوشتاری در این منطقه توسعه یافت، ابتدا به صورت تصویر نگاره (Pictographs) و سپس به شکل های انتزاعی به نام خط میخی (Cuneiform) تکامل یافت. نقوش این لوح را پیش میخی می نامند، زیرا شامل تصاویر از محیط پیرامون است. این نقوش توسط، وسیله ای نوک تیز، در خاک رس (Clay) کشیده شده اند. اثرت دایره ای مُهر (Seal)، شماره ها را نشان می دهد.
خط میخی و به معنای درست، گوه ای (Wedge) شکل، با فشار دادن قلم نی، یا قلم، با نوک گوه ای شکل در لوح گلی نوشته می‌شد. خاک رس، زمانی که خشک می شود تا حدی سفت می شود، سطح خوبی برای نوشتن ایجاد می کند و پس از پُخته شدن (و به معنای بهتر، در معرض آتش قرار گرفتن، مانندِ آتش افروخته از جنگ و سِتیز، نشانه های نوشته شده روی آن، دائمی می شود.
نوشتن های اولیه، در درجه اول، به عنوان وسیله ای، برای ثبت و ذخیره اطلاعات اقتصادی استفاده می شدده اند. این لوح به احتمال زیاد دانه های (غلات – گندم – جو) توزیع شده توسط یک معبد بزرگ را مستند می کند، اگرچه عدم وجود افعال در متون اولیه تفسیر قطعی آنها را دشوار می کند. همچنین اثر یک مهر نیز بر روی هر دو وجه و لبه های لوح حک شده است، که خود اطلاعاتی را ثبت کرده است.
- شکل پا، به معنی «پا» یا به معنی «راه رفتن» است.
- شکل خوشه، به معنی «غلات – گندم و یا جو» است.
- آن دایره ها تعداد (یا واحد) را نشان می دهند.
- اکنون به شکل زیر، نگاه کنید، و شکل های مشخص شده در شکل سمت راست را با آنها مقایسه کنید، تا درک بهتری داشته باشد.
نقش مهر، یک شخصیت مرد را نشان می دهد که دو سگ را با یک افسار هدایت می کند و در مرداب نی به شکار یا گله داری گراز می پردازد.
او به اصطلاح کشیش-پادشاه است، شخصیتی مردانه که از روی لباس و ژست او قابل شناسایی است. در اینجا او در نقش خود به عنوان شبان خوب ظاهر می شود که از گله ها در برابر شکارچیان وحشی محافظت می کند.
ویژگی ها
این اثری از دوران سومر و از سایت باستانی «تل جمده نصر» به شماره ۱۹۸۸.۴۳۳۱ در موزه متروپولین و ابعاد آن ۵.۴x۶x۴.۱ سانتی متر است.
برو به فرم ارسال نظر
هیچ نظری تا الان ثبت نشده.