زبان اکدی

اکدیان از سیستم خط میخی ایی استفاده می کردند که، سومری ها در هزاره چهارم برای نوشتن زبان خود ابداع کردند بودند. این سیستم از نشانه هایی به ریختِ گوه (از این رو به خط میخی، از لاتین cuneus wedge) تشکیل شده است که معمولاً با قلم نی در خاک رس مرطوب حکامی می شدند. ابزارهای دیگری نیز از جمله موم، فلز و به ویژه سنگ برای ضبط کتیبه های یادبود استفاده می شده است.

از میان میراث های فراوانی که از تمدن های باستانی جنوب میان رودان به جا مانده، اختراع نوشتن از اهمیت بالایی برخوردار است. در پایان هزاره چهارم پیش از میلاد، زبان نوشتاری در این منطقه توسعه یافت، ابتدا به صورت تصویر نگاره (Pictographs) و سپس به شکل های انتزاعی به نام خط میخی (Cuneiform) تکامل یافت. نقوش این لوح را پیش میخی می نامند، زیرا شامل تصاویر از محیط پیرامون است. این نقوش توسط، وسیله ای نوک تیز، در خاک رس (Clay) کشیده شده اند. اثرت دایره ای مُهر (Seal)، شماره ها را نشان می دهد.