زبان اکدی

«اکدی» اصطلاحی است که برای پوشش زبانی کل بازه زمانی از اواسط هزاره سوم قبل از میلاد تا زمان ۱۰۰ پس از میلاد استفاده می شود. قدیمی‌ ترین دوره به نام «اکدی قدیم» (Old Akkadian) شناخته می‌شود: این زبان در زمان پادشاهان سلسله سارگونیک (Sargonic Dynasty) صحبت می‌ شده است و بسیار نزدیک به زبانی است که در ابلا (Ebla) صحبت می‌ شده است، که بسیاری از محققان آن را نوعی زبان اکدی قدیم می‌دانند.

سومریان نخستین کسانی بودند که خط را پدید آوردند. آنها نخست به شیوه تصویرنگاشت (Pictograph) بر روی الواحی از گِل رِس می نوشتند و سپس با پیشرفت جامعه خویش، خط میخی را پدید آوردند. در زبان سومری، واژه «DUB» با نشانه «DUB 𒁾» در سومری به معنی "لوح از گِل رِس - سَنَد" است. خط میخی نه تنها بر روی الواحی از گِلِ رِس نوشته می شده است بلکه از آن برای حک بر روی سنگ و فلز نیز استفاده می کردند.

اوتو (UTU) یا شَمَش (به انگلیسی Shamash و به آوانویسی šamaš) خدای عدالت، مهربانی و سخاوت و خورشید میان رودانی/سومری است. او یکی از مهم ترین خدایان در زیارتگاه های میان رودانی است و در برخی از کهن ترین نوشته ها ظاهر شده است. او را خدای مهربانی می دانستند که به آدمی و قهرمانان کمک می کند، مانند زمانی که به گیلگمش کمک کرد.   در قانون معروف حمورابی (۱۷۹۲-۱۷۵۰ پ.م)، شَمَشْ را با نام خطاب می کند و ادعا می کند که این شَمَشْ بود که قانون را برای آدمی فراهم کرد.  در فهرست پادشاهان سومری، یکی از پادشاهان اولیه اوروک به عنوان «پسر اوتو» توصیف شده است و به نظر می رسد اوتو به عنوان محافظ ویژه چندین پادشاه بعدی آن شهر بوده است.